"Mutfağında yemek pişen ev yaşayan evdir. " derdi anneannem.
Haklı olduğunu yıllar sonra anladım.
Hayat çok tuhaf bir döngü aslında. Çocukluğumuzda hayatımıza dokunan insanları anladığımızda onlar çoktan bu dünyadan gitmiş oluyorlar.
Mutfağın hatıra defteri'ni bu yüzden çok sevdim.
Kısacık ve sıcacık kitaptaki küçük kızda kendimden ve çocukluğumdan öyle çok şey buldum ki; kitap bittiğinde küçük kızla vedalaşmam hiç de kolay olmadı .
Bu arada bir şey itiraf etmeliyim; biz bloggerlar aslında küçük kızın hikayelerine çok aşinayız.
O içinden Ankara geçen güzel hikayeleri, mahalle komşularını, küçük kızın annesi, babası, anneannesi, kızkardeşi ve hatta dayısı ile ilgili anıları blog sayfalarında okurken kelimeler arasında kendimizi bulmuşluğumuz çoktur.
Sevgili Nurşen yani bizim Leylakdalımız, kalemine, emeğine güzel yüreğine sağlık.
Sen hep yaz. Kalemin hiç susmasın. Yaş aldıkça anılarımız ayakta tutuyor bizi. ❤❤
Blog Listem
10 Kasım 2017 Cuma
MUTFAĞIN HATIRA DEFTERİ
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)